Ισως φταίνε τα φεγγάρια…

Η ζωή μας στη γη έχει πάρα πολλούς κύκλους, εντός μας και εκτός μας, οι οποίοι αποτελούν τους φυσικούς μας ρυθμούς.

Παρότι ο χειμώνας μπαίνει “επισήμως” στις 21 Δεκεμβρίου στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη μας, ήδη τα προεόρτιά του είναι αισθητά. Βροχές, μείωση της θερμοκρασίας, και η ελάττωση των ωρών του ηλιακού φωτός. Μπαίνουμε σε κατάσταση “γιν”, που θα έλεγαν και οι ανατολίτες. Τα φυτά στα σπορεία μας είναι έτοιμα να φυτευτούν σε γόνιμα παρτέρια κατά την επόμενη καθοδική σελήνη.

Μιλώντας για καθοδική σελήνη, χτες έγινε το τελευταίο μάθημα του κύκλου που ξεκίνησε το Σεπτέμβριο, με θέμα το Βιοδυναμικό Ημερολόγιο. Το μάθημα ξεκίνησε στον αγρό, αλλά κατέληξε στο γραφείο μέλους του αγρού, λόγω της βροχής που όλο και δυνάμωνε.

Το Βιοδυναμικό Ημερολόγιο βασίζεται στην επίδραση που έχουν οι κύκλοι της σελήνης πάνω στο φυτικό βασίλειο, επιδράσεις που γνώριζαν οι παλαιότεροι και που κάποιοι νεότεροι φρόντισαν να πειραματιστούν περαιτέρω – έτσι ώστε η παλιά γνώση να εμπλουτιστεί (αντί να καταργηθεί!). Η πρώτη παραίνεση της Διαρκούς Καλλιέργειας (περμακουλτούρας) είναι: παρατήρησε και αλληλεπίδρασε (observe and interact). To Βιοδυναμικό Ημερολόγιο βασίζεται τόσο στη γνώση των παλιών όσο και σε πολυετείς και επιμελείς παρατηρήσεις ανθρώπων που πειραματίστηκαν με την καλλιέργεια και κατέγραψαν τα πορίσματά τους (Lily Kolisko, Maria Thun), τα οποία επιβεβαιώνονται πλέον εδώ και χρόνια από βιοδυναμικούς καλλιεργητές διεθνώς.

Ενα από τα ωραία πράγματα που έκαναν οι άνθρωποι πριν από την έλευση του ηλεκτρικού, που έχει φωτίσει τεχνητά τις νύχτες μας, ήταν να παρατηρούν τον βραδινό ουρανό. Παρατήρησαν, λοιπόν, οτι η σελήνη έχει τρείς κύκλους: έναν, τον πιο προφανή στα μάτια μας, το “άδειασμα” και το “γέμισμά” της, έναν δεύτερο, που έχει να κάνει με το ανέβασμα και το κατέβασμά της στον βραδινό ορίζοντα (αυτό που συχνά αναφέρεται στο ιστολόγιο αυτό ως “ανοδική” και “καθοδική” σελήνη), και έναν τρίτο, που έχει να κάνει με τον αστερισμό ο οποίος βρίσκεται πίσω από τη σελήνη κάθε φορά κατά την ανατολή της (η σελήνη περνά από όλους τους αστερισμούς του ζωδιακού κάθε μήνα). Αυτός ο τρίτος κύκλος ήταν που μελετήθηκε διεξοδικά από την Μαρία Τουν, η οποία ξεκίνησε παρατηρώντας οτι τα ραπανάκια που φυτεύονταν σε ημέρες που η σελήνη “βρισκόταν” σε ζώδιο της γης έκαναν μεγαλύτερο και ανθεκτικότερο “βολβό” (εδώδιμη ρίζα). 

Στο χτεσινό μάθημα, ο Μάριος Δεσύλλας εξήγησε ακριβώς την επίδραση των τριών αυτών κύκλων στην ζωή των φυτών, και τη χρησιμότητά τους στην καλλιέργεια, μέσα από την εμπειρία του ως γεωπόνου-συμβούλου βιολογικής και βιοδυναμικής καλλιέργειας, αναφέροντας πολλά και ποικίλλα παραδείγματα. Τόνισε οτι οι φάσεις της σελήνης είναι ένας μόνο από τους πολλούς παράγοντες που χρειάζεται κάποιος να λάβει υπόψη του όταν σπέρνει ή φυτεύει, αλλά δεν είναι αμελητέος, καθώς μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα και την ποιότητα της σοδειάς.